W tym filmie nie zależało chyba Robowi Zombie na nakręceniu czegoś genialnego i dopracowanego, raczej na pewnym krawędziowym eksperymencie z wrażliwością widza. To chyba pierwszy z horrorów, gdzie popełniane zło nie jest automatycznie usprawiedliwiane jakąś wyższą racją (np. rak i strata żony -"Piła"), nie mamy żadnego wytłumaczenia dla zła na ekranie i to jest niepokojące :). Rob Zombie być może chce powiedzieć, że ludzie mogą być żli i skrajnie okrutni po prostu, nie muszą kierować jakimiś racjami rozumowymi by je popełniać, często jesteśmy okrutni dla zabawy, choć ciężko nam się przyznać, że zło czasami sprawia nam frajdę. To jasne, że taki film wzbudza skrajne emocje od zachwytu po obrzydzenie: i taki był chyba zamiar reżysera:). Dla mnie też film w wielu miejscach jest niestrawny, apologia zła zbyt wyrazista. Ale kocham i podziwiam Roba Zombie za to że jego twórczość jest jednym z ostatnich przyczółków znajdowania piękna w absurdzie, w tym co brzydkie złe i głośne, za dadaistyczne teksty piosenek, za nieukrywaną fascynację mrokiem i brudem, z którego potrafi uczynić coś, co jest jeśli nie piękne, to przynajmniej autentyczne.A plastikowy popshit i sztampa zalewa nas zewsząd, jeśli ktoś lubi taką grzeczną, masową estetykę, nie zrozumie piękna dokonań Roba Zombie.