Dennis Hopper jako agent muzyczny, za wszelką cenę próbujący wypromować swojego podopiecznego.
One-man-show, można by rzec, gdyż film Rolanda Klicka w całości opiera się na swej "importowanej" gwieździe. Hopper szarżuje co niemiara, dwoi się i troi, najwyraźniej świadomy faktu, iż żaden z partnerujących mu aktorów nie jest w stanie się z nim równać. Koniec końców, udaje mu się projekt uratować i tylko ze względu na jego występ warto zwrócić uwagę na omawianą pozycję. Aktorstwo jest tu bowiem w większości przypadków liche (choć znajdą się i intrygujące "smaczki", jak występ Davida Hessa), jedynie twórca "Easy Ridera" wlewa do swojej kreacji "duszę". Miejscami ociera się wprawdzie o karykaturę, winić za to jednak można równie dobrze naciągany scenariusz (skłonność aktora do używek pomijam), który generuje całą masę bezsensownych sytuacji (vide: hordy agesrywnych punków uganiające się bez żadnego konkretnego powodu za początkującym muzykiem). Nie zmienia to w każdym razie faktu, że takich scen, jak pełen pasji i autentyzmu monolog upadłego menadżera, w którym wspomina on swoje czasy o boku Stonesów (najprawdopodobniej zmyślone), prędko z pamięci się nie wyrzuca. Hopper gra przejmująco, jego bohater bywa odpychający, manipulatorski, aktor wprowadza jednak do swej roli rys tragiczny, który pozwala widzowi zdobyć się na współczucie. Wielka szkoda, że taka brawurowa kreacja musiała stać się udziałem tak przeciętnego filmu.